Karanlığım Şiiri - Ayla Kahyaoğlu

Günün ışığı karanlığıma değmesin diye..
Kapattım penceremi sımsıkı örttüm perdelerimi..

Bir ağustos gecesi çıkmıştın gönül evimden..
öfkeli ve hızlı adımlarla yürüşünü
izledim sen uzaklaşırken..
aslında..
her bir adımda gömüldüğüm sensizliğimdi..
sesim senden önce uzaklaşmış,boğazımda bir düğüm...
dur diyemedi..

işte o zaman başladı karanlığım..ozaman başladı gündüz düşlerim..
gece uykusuzluğa nöbetlerim..
gündüze kapalı geceye açık perdelerim...
işte ozamandan beri..
bir gidişin kaldı içimi sızlatan...
bir gülüşün.....