Cennetti ilk evimiz,
Topraktan yazılmış bir dua gibi duruyorduk,
Adem suskun, Havva ürkek,
Kendi yalnızlığımıza âşık iki kalptik.
Bir elma değdi kelamımıza,
Bir yasak, bir söz, bir bakış...
Ve cennet, geriye yas oldu.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta