Karanlığa Sıkılan Yıldız Şiiri - Ahmet T ...

Bizim güneşimiz akşam üstleri doğar
Düşerken uçurumlara
Gözlerimde kızıl bir alev yanar
Bir bir söner yıldızlarım tutamam
Sen düşersin aklıma kaderin düşer
Nerede nasıl yaşarsın bilemem
İmbikten süzülür talihin yalnızlıklara
Sıkışıp kalır ellerinde dünyan
İnceden gülüşlerini getirir bir rüzgâr
Kaderin ellerinde döner durur acılar
Tebessümlerin yakamozlarda donar.
Sen toprağın fâni yüreğinde
Ölüp ölüp dirilen çiçeksin
Seni baharlar saklar sarıgül tomurcuğunda
O sırnaşık hüzün olmasa gözlerinde
Bir anlık gülüşünle yeşerirsin sonbaharda.
Rotasız özgürlüğe açılırken arzular
Sığınacak limanlaradır yolculuk
Yüreklerimizin tropik rüzgârları
Şişirirken gönül yelkenlerimizi
Karanlığı ıslıklar talihimiz
Kaderimizin ağaran ufkunda.
Sen karanlığa sıkılan yıldız gibisin
Evrenin sokaklarında
Seninle aydınlanıyor dünyam
Mehtabın gülen yüzünde.
Durgun sulara düşen köksüz bir çiçek gibi
Savurdun ruhumu halka halka
Aşkımızın yakıcı rüzgârlarına
Yüreğimin sana giden yollarında
Kurdun otağını en hassas yerinde
Öylesine sen öylesine ben...

Ahmet TIĞLI 3.5.2009 (Sevgi Merdivenleri)