Karanlığa Mahkum Edilen Sensizlik

Bu gece bütün ışıklarını
Söndürdüm yüreğimin
Karanlığa mahkum ediyorum Sensizliği
Bakışlarımla parçaladım
Gözlerimdeki hayalini
Fırtınalı bir gece var önümde şimdi
Sabaha çıkacağım belli olmayan
Bir kibrit'le yeniden alevlenecek
kor sanki yokluğun
Gün geçsede söndürülemeyek
Buz gibi sokaklarda bile yanıyor bedenim
Soğuğa fırtınaya aldırış etmeden
Yüreğim karanlıklara dalıp gidiyor
Yokluğunun pençesine saplanan düşlerle
Terkedilmiş bir şehir gibi sevmeler şimdi
Ne umutlar kalıyor geride
ne'de ben varım artik bu Sensizliğin içinde....