Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kutlarım Fahri Bey. Eleştiriler yerinde ve doğru, katılır, imzamı atarım. +10
İbret olmuyor ölümler bu yüzsüzlere.. Erken gelen ölümler mezarlığına göndermeli topluca bunları... Tüm dünyaya hükmetseler ne yazar.. sonuç bir avuç toprak...
Çok güzeldi yürek sesiniz...
Kutluyorum.
Saygılar..
Gidenler,aydınlıklarını bırakıp gittiler kendi çağdaşlıklarında.Bana sıra gelmez diyenler zaten karanlıktan başka ne bırakabilir ki.Bir de gittikleri yeri karartmaktan başka.Kutlarım Öğretmenim.Saygılar.
Birer birer kayıp kayıp gidiyor,
Karanlığa ışık tutan yıldızlar,
Sevincinden, şıkır şıkır oynuyor.
Bana sıra gelmez sanan arsızlar,
----Fahri hocam tüm şiirleriniz muhteşem her biri gelecek kuşaklara tarihi ışık gibi kalacak bu şiiriniz ise çok çok muhteşem bu halk bazı konularda duyarsız ve ilgisiz haklısınız , sizi ve şiirinizi kutlar saygılar sunarım .
Her nefis ölümü tadacaktır. Sıra herkese yavaş yavaş geliyor. Hayattan kaçış yok... Çok ince göndermeler var şiirde kutlarım efendim
Yaşasın Tam Bağımsız Türkiye! sonsuz saygıalrımla ++10 . ant..
Kaleminiz kendiliğinden yazmış zaten belli, size pek iş düşmemiş anlaşılan.
Dökülüvermiş akıldan veyürekten sözcükler kağıda birer birer.
İnsan doldu mu böyle oluyor her konuda; sevdalarda, ayrılıklarda, yitip gidenlerde, hoşa gidenlerde ve boşa gidenlerde.
Onlar birer Kutup Yıldızıdırlar artık, karanlıkta bizlere yol gösterecek. Işıklar içinde uyusunlar.
Kaleminize güç, dimağınıza sağlık, ömrünüze bereket diliyorum efendim, saygılarımla. (+10)
Kutlarım sizi yurtsever dostum.YUVASIZ KUŞ
Evet., Ne yazık ki Uğur Mumcu ve Gaffar Okkan'ın ölüm yıldönümlerinde., cumhuriyet ve Atatürk sevdalısı iki aydınlık ve güzel insanı daha sonsuzluğa uğurladık... Işıklar içinde uyusunlar...
Duyarlı yüreğinize teşekkür eder., güzel şiirinizi kutlarım sayın Fahri Bulut...
ölünün arkasından atanlar kim sözde dini bütün insanlar hani bu insanlar vicdanlı olurdu,ne vicdanı adamların tam bir acımasız zalim olmuşlar.normal insanlar haftadan haftaya cumaya gidenler bunlardan çok çok iyi gündeme dair anlamlı şiirinizi kutlar saygılar sunarım Fahri abi+++
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta