Karanlığa Düştü Hüzün Şiiri - Ozan Efe

karanlığa düştü hüzün
neler anlatılmaz bilmezsin
duru saydam bir damlacık
seviye sevgiye gereksinen

görünen yetiyor çekmeğe
mıknatıs gibi ağır ağırlığa
çekiciliğin hep var olacak
boğazım boğum boğum

sevgimin sevgisizliğe terki
geceyi zehir zemberek kırdı
giz olup gizlendin neredeydin
çözdürmedin sevi bilmecesini

çevren çizgisine yakın ay
serüven tümcelerine yüklü
kem kümlerdeydi dudağın
izleri kalmıştı kalkışmanın

isteğin eşiğinden atlamadan
yalın çocuk boynu gibi miydi
debelenip duruyordu acılarda
uçurumun başındaydı renksiz

duygularını firenle güzel git
kıyılarda rıhtımına özendim
uğrayıp geçeceğim uzağa
koydum yaralı yüreğimi

061209denizli