“Kendime ördüğüm kozanın içinden, kanatlarında sevgi taşıyan bir kelebek çıkmayacaktı hiçbir zaman… Çıkmadı… Derdim evrim geçirip, dünyanın en harika varlıklarından biri olmak olmadı hiç… Bu kadarına cüret etmek benim haddim değildi.”
Bir adam peydah oldu gecenin koynuna,
Bir fahişe kesti göbek bağını,
Öpüşü yaktı ciğerlerini,
Terledi elleri,
Ağlamadı...
Kayıt Tarihi : 18.9.2012 05:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!