karanlığa doğru üfledim nefesimi
duman, duman seni çektim içime
bir pişmanlık yaşadı yüreğim, bin pişman
şaşkın aklıma sarıldım görünmeden
bir kara sevda sardı ki gönlümü bilmeden
hangi taşa başımı koysam üzülmeden
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla