Karanlığa Doğru ağladım

Kundakta ağlamışım, "sus" demiş ilk bakışlar.
Bir ömrü taşıyamaz her yürekte yakışlar.
Ne bahar ne de güze uğramaz bu bakışlar.
Kırılmış hayallerle içe çekip ağladım.

Yaralar içimde sabırla kabuk bağlar.
Ne söz işe yarar ki, susuyorum, içim yanar.
Her gelen bir parçamı götürürken içimi dağlar.
Ben kalan yokluğumu yine ekip ağladım.

Kırılmış aynalarda geçmişle yüzleştim ben.
Bir kere gül demedim, bilmedim sevinçten.
Dualarım boğulur her gece sessizken.
İçimdeki sükûtu sessiz çırpıp ağladım.

Gölgesiz kalmış zaman, ezilmiş her hatıra.
Tutunsam da umuda, düşerim hep yarına.
Kapanmayan iz gibi çizilmiş alınlara.
Ömrümün defterini silip yırtıp ağladım.

Kalbimde kurşun gibi ağırlık var her gece.
Kaderin eli sanki boğazımda gizlice.
Bir yudum huzur bile uzak artık sineme.
İnandığım ne varsa bırakıp ağladım.