Karanlığa Doğan Nur Şiiri - Haşim Kalender

Cehalet karanlığı mil çekerken gözlere
Zalimin gölgesinde çürük girer özlere
Duğuşu suç görülür ölüm güler kızlara
Dayıya gitmek için sevinir süslenirken
Kan ağlardı analar ağıtlar seslenirken

Kadın paçavra olmuş zina almış yürümüş
İnsanlık ayakaltı beşeriyet çürümüş
Ahlâkı, ahlâksızlar sokaklarda sürümüş
Kurdun güttğü koyun inim inim inliyor
Zulmündeki çığlığı zalim zevkle dinliyor

Köleleşmiş fukara, zorbaya güç yetmiyor
Lehebleşmiş yürekler istekleri bitmiyor
Sahteleşen kitaplar bir birini tutmuyor
Puttan medet umuyor müşriklerin alayı
Günden güne silinir yüzündeki kalayı

Beklenen zuhur eder âlem nura boğulur
Mustafa’yla dünyaya yeni baştan doğulur
Putlar daha o günde parça parça yığılır
Kisra’nın sarayları yıkılmazken yıkılır
Nurlu güne meşale tâ o günde yakılır

Çocukluk çağlarından adam gibi yaşardı
Aklıyla arar iken nur dağına koşardı
Var oluşun sebebi bizim gibi beşerdi
İnsanlık abidesi hoş görü timsaliydi
Ona hürmet var oldu âlemler emsaliydi

Babadan yetim doğar anasına sarılır
Halime’nin sütünden mucizesi görülür
Sırtında mührü ile nübüvveti verilir
Cehalet zincirini kırmalı der sonunda
Ali, Osman, Ömer’le Ebubekir yanında

Son nebiydi aşikâr kızıllaşmış o çağda
Taşladılar bağcının himmet bulduğu bağda
Cebrail’le görüşür Nûr denilen o dağda
Nebiler Nebisi’ydi ağlayarak gezen er
O karanlık zamanda her daveti bir sefer

İkiye böldü ayı müşrik gördü elinden
Kelamlar hayâ etti inci oldu dilinden
Dünyalar şereflendi insanlığın gülünden
Dalga dalga yayılıp genişlerken nefesi
Duymalıydı duymayan kırmalıydı kafesi

Taş hamur olur bassa kumda çıkmazdı izi
Hicret emrini aldı efkârlandı gül yüzü
Kurda kuşa hükmetti onun ile tevazu
Miraç’taki üst kata Cebrail varamadı
Mevla’nın cemalini başka nâs göremedi

Karanlık dünyalara ışık oldu yayıldı
İnsanlık sarhoşluktan irkilerek ayıldı
Yaşayıp gören mümin “Sahabe”den sayıldı
Gören gözler ne güzel göreni görmek güzel
Cananın çığırından canını vermek güzel

Seni öven şairin kelamına onursun
Ölümü hafifletir vuslatla dokunursun
Cennet yoklamasında ilk başta okunursun
Hazreti Muhammet’sin adın nakış şiire
Şereftir seni övmek şiire ve şaire

Hayatın işlenmeli ümmetinin özüne
Acı haberi saldı Yaradan yeryüzüne
Mevla’nın son emrini açıklarken kızına
Unutmadı el açtı ümmete dua etti
“Her nefis tadacaktır! ” deyip Mevla’ya gitti

İmkânı olsa eğer Ashap ölür vermezdi
Yerine can deseler herkes verir sormazdı
Ona sorsan ümmetsiz Cennete de girmezdi
Kalender budur kanun kul aslına dönecek
Ona Ümmet olmaya İsa resul inecek

Haşim Kalender