Karanlığa Çektik Kendimizi

Sokak başında gözlerimize bakan o çocukların suçu neydi
Onların bir sıcak yuvaya ihtiyacı varken
Kış ortasında soğuk olan duvarlarda oturmaları
İnsanlığa mı sığardı
Nereye gidiyordu bu dünya
Neden her şey bu kadar gelişmişken
İnsanlık tükeniyordu

Vicdanımız nasıl rahat ediyordu
Millet olmak, toplum olmak bu değildi
Bir bütünü koruyup onun için savaşmak varken
Neden bu kadar duyarsız kalıyorduk yaşananlara
İçimizde var mıydı kendi milletine savaş açmak
Neden çıkarlar bu kadar öne çıktı

Biz bir milletken parçalandık
Hep duyarsızlıktan
Başka milletlerin tehditlerinden
İçimize hainleri yerleştirerek onlar gibi olmaktan
Kaybeden millet bütünlüğünü koruyamayandır
Biz kaybediyorduk
Çünkü kendi insanımız kendisini satıyordu
5 para etmez bir çıkara
Hep bir özenti vardı
Zamanla onlar gibi giyindik
Onların bayramını kutladık
Onların yaşantısını geçirdik yaşantımıza
Ne kültür kaldı ne de gelenek
Kendi kimliğimizi kaybettik
Tükenen tek biz değildik değerler de bitiyordu
Bir millet değildik
Bir ülke değildik artık
Karanlığa çektik kendimizi

03 Ocak 2012 Salı