Karanlığa çarpa çarpa giderim

Yine üstüme hüzün yağıyor
Hasretine yağıyor
Lapa lapa özlemin yağıyor
Bende yine sen
Yine yalnızım
Yürüdüğüm sokaklar ıssız
Bütün gündüzlerde - gecelerde
Issız bir çöl gibiyim
Yalnız kalmış dağbašı gibiyim.
Bu şehir
Bu yollar
Bu sokaklar
Hep yokluğunu
Hep yalnızlığımı hatırlatır bana.
Her ikindi vakti bir hüzündür
Bir ayrılık vaktidir bende.
Her gece rüzgar gibi düşerim yollarına
Karanlığa çarpa çarpa
Duvarları
Sokakları
Pencereni yalayarak geçerim
Saçlarını okşar
Kalbinden öpüyorum.