Karanlığa Boğdular Şiiri - Behçet Bilgiç

Parlayan ufkumuzu karanlığa boğdular
Renksiz ışıksız kaldık ümitsiz yarınlarda
Hep rahmeti beklerken dolu olup yağdılar
Şehirler dert yumağı sanki hayat dağlarda

Sevgi bağları kopuk günülerde var hicran
Ruhsuz kalmış bedenler sanırsın ki kadavra
Çıkmaz bir girdaptayım dayan yöreyim dayan
Gün geçtikçe çoğalır depreşir hep bu yara

Dert ortağımız kaldı bir tek mısralarımız
Yok oldu dostluklar sevgi bir mezat hane
Hayallerle süslenir oldu yarınlarımız
İçgüdüsel arzular aşklarsa bir bahane

Hayvandan aldık feyiz insanlıktan çok uzak
Sevgisiz bir dünyada mısralara sığındık
Bu manayı yok eden materyalist bir tuzak
Merhametsiz gönüller sevgisiz çölde kaldık