Karanlığa Bakıyordu.. Şiiri - Atiye Danış

Devrilmiş nice şah'ların....
Saraylarına son bakışı gibi...
Tahtını yakıp da,kaçışı gibi...
Baş'larda tac olması elzem iken...
Deniz'ler ötesi,sürgünler de yıllanan...
Ve mezarları gurbet el de ANIT olan...
NAZIM'lar gibi karanlığa bakıyor du.
Acımasız kadere tutsak yolcu ların,
Bu kaçıncı üzüntüsü,çilesi,elemi dir...?
Tükenmiş artık ruhları,iskelesiz rıhtımlar da...
Ve elleri düşmüş savunmasız her iki yanına,
Elveda diyor yine o büyük sevdasına...
Yine öyle çaresiz,yine öyle bir başına...
Can diri yakılanlar gibi,karanlığa bakıyor du.
Kurşun Asker'lerle,tüfeksiz,sipersiz..
Dönülmez sefere çıktığını bilen...
Kahraman savaşçılar gibi...
Mahkümiyet geçmişini hiç silememiş...
Dev yürekli adamların,selama durduğu...
AY YILDIZ'lı BAYRAK altında,Karanlığa bakıyor du.
Gözlerinden söküp,almışlar ferini...
Mum ışığından da cılız kalmış ümitler....
Dünya'da bir den çok,tükenmiş hayallerini....
O Doğmaya yeminli GÜNEŞ'in battığı yer de...
ADI TARİH'e KAYITSIZ KALAN...GENÇ'ler...
Ve YİĞİT'ler gibi KARANLIĞA BAKIYOR DU.