Karanfiller Şiiri - Zikrettin Karaca

Susadı karanfiller,kokusu yarım kaldı
Ruh imrendi yokuşa çıkışı yarım kaldı
Sana giden yolların akışı yarım kaldı
Şehirlermi yok oldu illermi küstü benden
Mevsimlermi karıştı yıllarmı küstü benden

Silkelen dökülsünler sende olan gizleri
Güç yetmez silemezsin Hakka giden izleri
Dök polenin başından uçuşsunlar tozları
Dağlarmı umut kesti yollarmı küstü benden
Baharlarmı saklandı çöllermi küstü benden

Kerhen içimi yaktı masümce bu hallerin
Üzüldü dize çöktü boyun büktü dalların
Bir acı poyraz esti kapandı bak yolların
Ellermi başkalaştı dillermi küstü benden
Ruzgarmı uzaklaştı yellermi küstü benden

Yüzerken dibe vurdum denize hicran ektim
Fani de ne dert varsa bir çoğunu ben çektim
Hasretin tarlasına gülen karanfil diktim
Dallarmı boyun büktü güllermi küstü benden
Bulutlarmı ağlaştı sellermi küstü benden

Karaca yım ömrümü eşe dosta adadım
Ayıkladım gülünü, dikenini budadım
Nefsime ağır gelen bir çok borcu ödedim
Arılarmı uçuştu ballarmı küstü benden
Dünyamı başka dünya kullarmı küstü benden

Zikrettin Karaca

Dost Kalemlerden

Ey kırmızı karanfil, Karaca seni anmış,
Yokuş diyor yoluna, görmek için çıkmamış,
Gülen karanfil ekip, sana kulak asmamış,
Ağla artık bahtına, boynu bükük karanfil.

Bedri Tahir Adaklı