geçmişin izleriyle raks eden beli
mikrofon tutuşundaki zarafet gibi kıvrılıyor
İstanbul gibi ağırlıyor yalnızlığı masalar
ve gerdanlık
belli
bıraksalar
toprağa boylu boyunca
yıkılacak bir çınar gibi
alın yazısından
koynuna devriliyor
mutlu
bir yudum gülüş
anlık şavk süfli gecelerde
iltifatlar güzelliğine
gözlerinden akan yaşları yıkamış
sorgulamayı infaz ettiği yıllar savruluyor
şimdi
karanfil saksısı zemheri
Sevtap Sevgi’ye dönüşürken
sefil rujlu dudağından
kan damlıyor geçmişe
her damlasında okyanuslar kavruluyor
son başlıyor
ve film
başa sarıyor usulca
imbikten süzülüyor yaşam
kan
kemik
şehvet
ve ihtiras boyuyor yüzünü
çehresi gölgelere çevriliyor
babasının tuttuğu el
kopuyor sessizce
hece hece
yumuyor gözlerini
o zemheri
beyaz en çok onu doğruluyor
Kayıt Tarihi : 6.7.2006 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kopuyor sessizce
hece hece
yumuyor gözlerini
o zemheri
beyaz en çok onu doğruluyor
dizelerinizi kutlarım emine hn neden şiirleriniz az kaleminize nazarmı değdi sevgiler
Sayın Tok,
Şiirinizi okuyunca aklıma Cahide Sonku ve daha bir çok sanatçı geldi, Alkış ve perde...
Sonunda perde iniyor, gerçek sanatçılarımıza milletçe sahip çıkabilme umuduyla..
Güzel şiirinizi kutlarım. sevgi ve selamlar
Tebriklerimle
Selam ve saygıyla
TÜM YORUMLAR (19)