Karanfil Saçlı Kız Şiiri - Erhan Baran

Karanfil saçlı bir kız vardı,
Gözleri gözlerime ışık
Yüzü ay yanığı, gün izi
Güvercin telaşı bakışları
Sol yanında dün izi...

Konuştukça erir gönlümün buzu
O sustukça titrer ömrümün güzü
Bakışı ala şafak, deniz boncuğu...
Gülüşü dört yapraklı yonca
Niye uyansın ki insan
Böyle bir rüyaya dalınca

Kalkınca kaşları çöker yüreğim
Kalemimin boynu kıldan ince
Şiirler titrek, dil mahcup
Hangi bahçenin şahı bilinmez
Gönlüne uzattığım gül mahcup

Karanfil saçlı bir kız vardı
Yaktı, savurdu tövbeleri
Gönül sandalım demir aldı gene
Bir daha açılmayacaktı güya
Karanfil saçlı kız,
Hayra yorduğum son rüya...