Karanfil Mezarlığı Şiiri - Soner Ataibiş

Yenik ve yesir bir bahardır şimdi sevmek
Zifiriye hapsolmuş ,yitirmiştir rengini
Solgun bakışlarında bir ağır hayal kırıklığı
Ve bükmüştür boynunu karanfil.

Zulmün dolgun göğüslerinden emip emip semirmektedir karanlık
Bütün aydınlıklar boğulmaktadır bir siyah noktada
ve dargındır artık gökyüzüne güleç yüzlü güneşler
Gök de yüz çevirmiştir kendi mavisine...

Her şey ne kadar da ağır
Her şey bir o kadar kurşuni
Mutlu sonlu masallar dinlemişti oysa
Gözlerinden sevilmişti ne yazık
Gözlerinden çivilenmiş kadınlar
Ve dediği gibi şairin;
"Çocuklar, zaten hiç çocuk olmuyorlar..."

Hani nasıl söylesem
Ölümünü izlemek gibiydi
Mor dudaklarıyla bir çocuğun
Bütün gözlerden beri
ve bütün kalplerden ırak
Sökülmüştü sevda türküleri tellerden
Karanfiller solarken kuytularda,şimdi
Ey şakağındaki gülüşün rengine boyanan
Hangi yağmur temizler bu kiri

Bir kızıl mezarlıktır şimdi yüreğim
Eyvahlar geçmektedir o köşesinden bu köşesine
Çare yok!
Gitme vaktidir şimdi bu kasvetli diyardan
Sevda tüten şiirler kuşanıp dönerim bir gün
Elveda...