Karanfil Kundağı Şiiri - Resul Bayraktar

Saplandı
Karanlığın damağına
çiğ taneleri.
Ruhumun ucunda
söğütlenen bir nâra,
bu ağıtlı vakti
kanatlıyor yapraklar.
Ey vakitlerden damlayan
kendilik,
akşamdan kanayan
sabahın avuçları
ve rüzgârın sesiyle eskittiği
acemi uçurtmalarım.
Yasla terli güzelliğini
şafağın alnına.
Sürgün bir ayazda
yaralı dünyayı bırak.
Bir ekim daha iner,
yılların kabuğuna
örtülü,
ömre sığınan gizle.
Toprağın rahminde
uyur bir bahar.
İnce dalların celladıyla
ölüm, süt dişiyle bekler.

Ve sarsak bir sessizlikle
sürüklenir rüyalar.
Karanlık gizler
sabahın kıyısındaki kalbi.
Silinir zamanın satırından,
kırılır sesin kıvrımı.
Suskun bir örtüye sarılarak
gize karışır
ömrün yakasındaki karanfil.