Ah mavilerin, beyaz kanatlıları
Merhem olun yârimin efkârına
Silin yaşını rüzgâr uçuşlarıyla
Giremedim kalbinin odalarına
Eremedik onla murada
Kalıpta hüküm süremedim orada
Martılar şarkılarını
Deli dolu söylerken
Ve
Kumsal mavinin ellerini tutarken
Silmiştin kalbimin
Tozlu raflarını.
Kalbime miras bıraktığın acı,
Demleniyor hâlâ sesimin, ağlamaklı tonunda.
Ve içimin kalelerinde dolaşan bir sancı,
Batıyor canıma, kanıma.
Bir ses bir acı, gecenin vedası,
fecir vaktinde yatıyor yanıma.
Tebessümlerimi bir bir uğurlayan yüzüm,
Gamzelerime küskün bu aralar.
Yaralar ruhumu cananım,
figanım, efkârımla
kirpiklerimi aralar.
Ellerim, gelişini bir umudun ipine sarar,
Böyle mi ummuştuk
kolları bağlı bir hayatı
Oysa
Sürmeler çekmiştim, küçüğümün
Telveli gözlerine
Dar bir sokakta kaldı sesin,
Rüzgar taşır mı sandın
gözlerimden düşenleri?
Bu şehrin yüzünde,
hep aynı boşluk ve sen.
Seni aldı kollarımdan kader, beni sallayarak uyuttu.
Gecenin gözlerinde,
Batan güneş gibi gözden kayboldun.
Üzülen sümbüller her gün bir yaprak döktü,
Tarayamadan saçlarından hayatı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!