Karanfil Kokulu Kuşlar Şiiri - Ayşe Uçar

geçip gidiyorum
perdelenmiş gözlerimde sönük yıldızlar
gecenin yorgun fısıltılarını içen sessizlikte
küçücük bir umut ışığında

yağmur yağar
gökkuşağı düşer belki karların eteğine
kalbimin örgü sepetinde renkli pamuk şekerleri
hediyem olsun kimsesiz çocuklara
düşlerini yitirmiş hastalara

geçip gidiyorum
geceyi yüzlerinde ezberlemiş sokaklardan
animasyon yaratımı yüksek bir hayalin kapısından
odamdayım mavi gri duvarların ortasında yatağım
uykunun resmini çiziyor kağıtlara
grileri giyinmiş gölgeler

hayır!
hayır! olmaz
uyku yok göğsümdeki ağrı dinmeden
ay ışığı güneş gibi düşmeden pencereme
ve göçmen leyleklerdeki yâr kokusu olmadan
gece taş gibi sert ketum bir medyum gibi
hiç acımaz incitir kalbimi

geçip gidiyorum
uçup gidiyorum belirsizliklere
bilinmeyenlere bedeni yitik ruh gibi
ışığıma pervane oldu karanfil kokulu kuşlar

14052024
00:58