Karanfil Kıskançlığı Şiiri - Bahadır Çak ...

Siyah bir tül örtülür tebessümlerin üzerine
Deler geçer ruhumu
Baktığım, bana bakmayan gözlerin
Ya alnından öperim; ya vurursun alnımdan

Karanfile düşman olurum, karanfilde yanağın
Dudağım karanfilde, karanfilde öpüşün
Bakamam uzaktan, kokun yastığımdayken
Yastığımda saçların, yastığımda terimiz
Ya boynunu saklarım, ya vururlar boynumu

Kırmızı deler geçer göğsümü gülüm;
Gözlerinin bal rengi gibi
Yakamaz hiçbir sûzan ruhumu da
Kül eder bigâne bir bakışın
Karanfile düşman olurum, karanfilde gözlerin,
Omzum karanfilde, karanfilde saçların
-o saçlar ki, her teli yüreğime bağlı bir damardır-
Ne vakit bir karanfil alsam elime
Karanfilde yüreğime düşen en muhteris sevda
Ne vakit bir karanfil versem sana
Karanfilde yüreğim, yüreğim avuçlarında

Ve şimdi,
Seni bir karanfil gibi taşıyorum ruhumun göğüs cebinde
Yani şimdi
Başka ellerde bir karanfil gördüğümde
Ya kaçarım, bir daha uğramamacasına;
Ya o elleri kırar
Ya karanfili yakarım.
Yani gülüm,
Cansever elden ele gezdiredursun
Ruhumun süsüdür karanfil.
Ve ruhum
Karanfilin tek sığınağı.