boşluğun resmini gözlerime düşürdüm
artık ne yapsam ne etsem olmuyor karanfil
kağıda kaleme sığınmaktan başka çare yok
ruh beden gurbetinde kayıp
ağrılar ve sanrılar
yıprattı kanatlarını
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Karanfiller açsın gönül bahçeniz ...
Tebriklerimi sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta