Karanfil hasret çiçeğidir

Kime anlatırsın sessizliğe boyun büken bir insanı?
ya da kim sendir,senin gibi hissedebilmiştir.?
Bir beni anlayan o var deriz,der dururuz
kimi an olur çaresizce,
gerçekten uzaklaşıp yalana şahit oluruz.
Karanfil ektim susamışlığımla,
can damarında toprağın can suyunun özlemiyle
Beni bilirler çiçeklerle aram hoş değildir.
ama Karanfil bir geçmişe özlem çiçeğidir.
Dostlarım var çoğu evli barklı,
akıl veren çok ama yalnızlığım kararlı,
Eğer inanıyorsak her şeyin değişeceğine tümden
İnancımızın toprağı yüreğinizde saklı.
Benim davam değil insanoğlu
çok yitik kavgalarımda kazandım dostumu ben
keşke mertçe dövüşebilseydi insan
insan,insanlığı yitirmeden.

.