Karanfil'den Dudaklarına Uzasaydı Her Yanım

Hasan Hüseyin Beydil
1017

ŞİİR


5

TAKİPÇİ

Karanfil'den Dudaklarına Uzasaydı Her Yanım

ayrıldım evden kapıdan ey sevgili
bulutlarına küsen kırlangıçlar gibi
kapıdan olmasa da bacadan çekip gittim
yana yana…

nasıl özlüyorum nasıl
bir bilsen tüten her dumanı senin kokun sanıp içime çekiyorum
kırk beş değil atmış değil ölüm orucu olsaydı
Karanfil’den ellerine uzansaydı ruhum sana
Karanfil’den ayaklarına uzansaydı bedenim
Karanfil’den dudaklarına uzasaydı her yanım
bir yol bir yol olsaydı da dizlerimi kırıp otursaydım karşına
el açıp yalvarsaydım ey sevgili ey sevgili
duyar mıydın kurtar bu zulümden bu yalnızlıktan
duyar mıydın sessizliğimdeki o kızıl bağırtımı
evet biliyorum
her yanını değiştirmeye çalıştığım bu dünyada bir gün öleceğim
ey sevgili şükürler olsun sana
ellerine ayaklarına kurban olsun ki vakit gelmiştir
kapılarım ardına kadar açık
kapıyı vurmadan girin alın alın alın canımı cananım geldi nasıl olsa
ey sevgili gam keder kalmadı yüreğim de nasıl güzelim nasıl
ellerinden ayaklarından öpüyorum
selamlıyorum seni ve …

pamuk pamuk ellerinle ört yaralarımı kimseler görmesin
sar sarmala her yanı mı kanımı görmesin
sakla götür bulutlarının arasına
avuçlarımın avuçlarının arasına bırakalım saklı kalsın yüreklerimiz…

ey sevgili yalnızlığımı nasıl da sakladım bunca yıl
hiç kimselere bildirmeden kuşlama yapmadan
odaların kapılarını kilitlerken içerde yalnızlığımı bırakarak çıktım
kimse bilemedi
kalbin ah o kalbin nasıl yedi bitirdi beni
hiçbir devden korkmadım
hiçbir canavardan korkmadım
hiçbir ejderden korkmadım
hiçbir düşmandan korkmadım
hiçbir kavgadan korkmadım
bir tek gözlerimin arasındaki yüreğinden
korktum korktum hem de çok
ey sevgili
kaburgalarımı kırıp ciğerlerimi yırtıp avuçlarımda kan revan yüreğimi al
al al ki yüreğim sen de rahat uyusun
korktum korktum
sensizlikse yaşam raylara dost olmak düşer bana
sensizlikse parça parça olmalı bedenim
ikiye ayrılmalı yüreğime koşmasın ayaklarım bir daha
topraksızım bilirsin vatansız olduğum gibi
rüyalarım rüyalarım onlar değil mi sırt ağrılarım
elinden tutup giderken kızıl güne tan vakti
uyanınca nasıl ağlıyorum nasıl ağrıyorum
bir bilsen ey sevgili…

en uzak gülüşünde bile dirilen
sıkı sıkı inadına sarılan hayata
en uzak öpüşünde bile dirilen
sıkı sıkı inadına sarılan devrime
yine ben…

sen çoktan çıkmıştın bilmem kaçıncı tepeye
nasılda açmıştı çiçeklerin
bense dehlizlerimin en derinine çoktan inmiştim
nasılda sert taşlarla örülmüştü duvarlarım
senin çiçeklerin cafelere barlara serilmişken
benim taş duvarlarım karanlıklar içinde
sen çoktan maviliklere dalmışken
benim isyanım karalara çoktan bağlanmıştı bile
sen ezerek büzerek geçerken yüreğimden
bense kaçıncı gözyaşımın grafiğini çoktan tavan yaptırmıştım
bilirim inanırım tek bir serçe parmağında bile kucaklayanımsın
rüzgarlar sarıp sarmalayacak onu da bilirim…

Hasan Hüseyin Beydil
Kayıt Tarihi : 10.8.2011 16:18:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Hasan Hüseyin Beydil