Karanfil buğusu Şiiri - Mevlüt Şener

Geriye kalan ömrünü düşünürsün
Başını yastığa koyduğunda
İçinden dökülen insanları
Kaybolup giden gölgelerini
Çocukken gökyüzüne ektiğin hayalleri
Daha birçok şeyi, hiç yok şeyi
Derken, sabahı aydınlatan güneşin sesinde
Karanlıklar yaran umudu görürsün
Sarılıp sımsıkı öpersin o umuttan
Yüzüne yelken açan beyaz bir buluttan
Yağan tebessümleri dokursun, ruhunun
En derin bahçelerine
Kimliğini arayan mor güvercinlerin
Şehri dolaşan özgür sesleri inlerken kulaklarında
Yeni bir günün, rüzgârını takarsın saçlarına
Alırsın, derin bir ödünç nefes gökyüzünden
Hayat doludizgin aksın diye, öylece bir zaman dilimi
Ellerinde bahar yığını, çiğdem kokusu
Ömründe yeni bir dünya sevinci
Gözlerinde bir tutam karanfil buğusu
Yaşamak ve gene yaşamak istersin…