Karanfil Acısı Şiiri - Ahmet Beltekin

En içten merhabalara sinmiş,vedaların kokusu,
Hep kederli saatlerde çıkar karşıma.
Bütün şehirlerde seni bulamama korkusu,
Bütün parke taşlı parklar gibi girer şarkıma...

Ölüm,yıllar süren yorgunluğun sonu olur,
Bir anlam veremezsin,kendi sokağının telaşına,
Buğulu camlarda yazılı ismin kaybolur,
Ve karışır,acının sesini renginde taşıyan karanfilin gözyaşına.

Ayrılığın gölgesi düşer rengine akşamların,
Yürekleri sarar sıradan bir kadın gibi ihanet sancısı,
Kirlenen ismin silinir,yalnızlığı uzar camların,
Yabancısı olduğumuz her şeyde başlar bir karanfil acısı,
İçimizde hep bir sır kalır,yalnız karşılıksız aşkların sızısı değil,
Yeniden başlamaya değmez dediğim sevdalarda,
Unuttuğun tebessümün kalır,karanfil acısı değil...