Karanfil Şiiri - Ali Akça

Aşk gönüle örülen sınırsız ev
Destursuz gelinip öyle girilsin
Sonsuzluğa koşan sabırsız dev
Ansızın yere düşen karanfilsin

Ölüm sessizliği ve geçer zaman
Kaybolur gençliğin tılsımlı çağı
Uçar mı sanırsın günahkar insan
Saplarken kalbine kendi bıçağı

Anılar damla damla inip üstüne
Alev alev nostalji yaşarsa sesin
En sonunda adın çıksa küsküne
Sevdiğinin dönmesini beklersin

Sonbahar hep titrek ve hüzünlü
Savrulur boşluğa yığınla yaprak
Sürse bile hayat dünlü bugünlü
Çeker karanfil kokusuna toprak

Aşkına pervane düştüm yoluna
Yüreğin kor ateşten ışık deryası
Çırpar kanatlarım kendi sonuna
Tükenir içimde sevdanın yası