Ne karanfiller düştü toprağa,
Ağladım..ağladım hıçkıra hıçkıra...
Anılar karanfillerle dolu...
Andım onları okuya okuya....
Ne karanfiller düştü toprağa,
Cenaze törenleri hüznü bağladı,
Hüzün öfkeye döndü...
Sarıldım kaleme....
Ne karanfiller düştü toprağa,
Toprak yeter dedi,
Karanfiller doymadı düşmeye,
Kalemler boyun eğmeden,
Sayfaları öptü..öptü...
Ne karanfiller düştü toprağa,
Toprak tarih yazdı,
Çocuklar tarih okudu...
Niye dediler...?
Satırlar cevap veremediler...
Nedensiz diyemediler....
Ne karanfiller düştü toprağa,
Toprak koynundan,
Ne karanfiller çıkardı sonra...
Çoğaldılar..çoğaldılar...
Karanfil oldu insanlar..
5/4/2001 Ankara
Kayıt Tarihi : 4.4.2001 09:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Arzu Dinçer](https://www.antoloji.com/i/siir/2001/04/04/karanfil-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!