Karanfil Şiiri - Furkan Enes Abça

Bir karanfildim, dalında koparılmayı bekleyen.
Cılız ve güçsüz, solup da unutulmayı dileyen.
Gayet vahimdi ahvalim, yoktu hiç beni dinleyen.
Mecalsiz bir karanfildim, gözyaşlarımı gizleyen.

Biz karanfiller öyleyiz ki benzemeyiz güllere.
Onların yâreni bülbül vardır, destandır dillere.
Ve narindir bedeni, her dâim muhtaçtır ellere.
O muazzam vücudu dahî dayanamaz yellere.

Al yapraklarım, göğsünden dökülen birkaç damla kan.
Yüzünü görmediğim zaman asla ağarmaz ki tan.
Ben senin için yaşarken sen ise hâlâ beni ölmüşüm san.
Senin bir bakışınla elbet yine dirilir bu can.