Karanfil Şiiri - Muhammet Abdullah Dal

Hatırlar mısın Karanfil
Ne güzel oynardık eskiden
Ya o seni bana gönderen küçük çocuğu
Beraber koşerkenki mutluluğunu
Yemek yerkenki iştahını

Ah karanfil
Seni gösterdikleri zaman
Göremedim
Beni ısırdığın zaman
Anlamadım
Kollarımda eriyip giderken
Ağlayamadım

Ölürken değil ölüyorken yaşa
Atılarak değil mutlu yaşa
Bari son anlarında huzur bul
Ah Karanfil affet beni
Son nefesinde mutlu muydun

Bir şey desene Karanfil
Bir bak arkana da öyle yaşa
Yakışıyor mu sana
Veda etmek kaldırımda
Ölmek kollarımda

Vedalaşırız ölümden sonra
Affet karanfil
Affet...