İnsan kendi sessizliğinde boğulur bazen.
kelimelerden daha ağırdır sessizliğin yükü.
Hayallerim kadar fazla gözüküyor yolum
Bir kağıda yüklerim düşlerimi de sessizliği de
Vururum uçsuz bucaksız dört nala yalnızlığı
Sırtlarım bazen de kendimi ve dostları
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta