Karamsarmısaklı Ben Şiiri - Zeynep Aydoğar

Gün, karanlığımda söndü
Kadehime endişe doldurdum ağır ağır
Arada bir durdum, iç geçirdim
Belki biraz yer açmalıydım duygulara

Tabağıma birkaç kırıntı bıraktım:
az pişmiş korku ,
soğuk bir pişmanlık ,
ve üstüne serpiştirilmiş bir tutam utanç

Özlem yok bu defa
Onun yerini umutsuzluk almış
kâğıda sarılmış, buruşturulmuş düşüncelerle

Derken saat geç olmuş
Karnım tok ;
Karamsarmısaklı Ben’e

Şimdi en güzeli sızmak
sızlana sızlana
yorgana sarılmak
ve tatlı kabuslarla hazmı beklemek