Karamsardayım Şiiri - Cafer Tayyar Özkan

Kaybolan sevgileri gecenin derinliğinde,
Tekrar bulmaya çabalıyorum,
Yaptığım okyanusun derin mavisini,
Bembeyaz bulutlarımla,
Açmaya çalışmak gibi bir şey belki de...
Çırpınmakla kurtulacağıma daha da batıyorum.
Ümitsizliğin elinde bir oyuncağım sanki...
Sonu olmayan bir yolculuğa hazırlanıyor,
Yıllarca sevgiye muhtaç kalmış bedenim.
Sevgiyle nefes alacağım bilsem,
İnan bin yılım olsa vereceğim.
Toprağın yağmurla gelen kokusuna aşinayım,
Herkes kaderine gülerken ben acıya razıyım.
Benliğimi aradım, kaybolan yıllarımda.
Buldum diye sarıldım, düştüm hep vefasıza,
Bu bir kaçış değil, belki bir vuslat,
Dayanacak gücüm kalmadı,
Ey acımasız hayat!
Çaresizliğin belini kırmaya çalışırken,
Yorgun ve bitkin bir haldeyim,
Karamsardayım...
Sonsuzluğun yoluna girmişim, yakındayım,
Seni bulduğum anda,
Biliyorum, kavuşamayacağımın farkındayım...

01 Ekim 2002 Ankara