Karamsar Şair Şiiri - Burak Kara

Gözlerin,
Gözlerindir hayatla ölüm arasında beni getirip götüren
Bana sevmeyi öğreten!

Maviye,
Maviye çalardı gözlerin
Ben o gözlerde sonsuzluğu görürdüm
Açık denizleri,gökyüzünü

Denizlerim kirlendi,
Gökyüzüm karardı
Terk edildim,
Yerimi eller aldı...

Su verdiğin çiçekler soldu,
(Aldığın balıklar ise çoktan öldü)
Sevdiceğim,ayrılık zamansız oldu,
Kurduğum hayaller parçalara bölündü(suya düştü)

Bizim aşkımız bir türküydü,
İçinde sevdamızın geçtiği,
Kavgadan ayrılıktan uzak,
Mutlu bir aşk türküsü

Eline dokunduğumda kalbimin durduğu,
Gönlümün aşk ile dolduğu güzel
Artık benim değilsin...

Beklide senden kalan tek şey
Karşımda duran resmin!
Çerçeveye sığmayan,göz yaşlarıma hapsolmuş
Bir küçük resim
(Ve ben her gün o resmin karşısına geçip içmişim)

Bu bir aşk masalı
Yalnız az biraz farklı
Sevenlerin kavuşamadığı bu masal burada biter,
Şair karamsarlığa devam eder...