Karamsar Kadın Şiiri - Ahmet Kaynak

Hüznü sindirdi acısını icine sakladı
Bir peçete oldu ağlayan insanlar için
Onu anlayacak olsalardı eğer
Üç günlük ömrü olan sarhoş bir kelebek görürlerdi
Müebbet mutsuzluğu tatmıştı
Kağıdı karaladı
Dünyalarına çekilmiş çirkin harfler
Satırın sonundan kendini aşağı atan harflerdi bunlar
Bu kez düsünmek icin baktı aynaya
Atlas tabirli saçları kabarıklıgını yitirmiş
Topraga dönecek teni bahşedilmiş
Kırışıklıgında anılar biriktirmişti
Beraberinde gece geldi
Yıldızlar sim gibi süsledi yüzünü kadinın
Cocuk gibi ellerinin içi terledi
Sevdiği bir tını açtı
Yüreği çöktü,keşkelerini kustu
Donuk bakışına samimiyet ekledi
Yadırgamadı olanları
Hapsoldu bir ilaç kutusunun içine
Belki bir teslimiyetti ona göre
Belki de alçakgönüllülük
Sona yakınken zihnindeki karmaşalardan kurtulmalıydı,
Delirdigini anlayacak kadar delirmis olan insanlar tarafindan.
Mutlu sonlu hikayelere inanmadı
Yaşadıklarıyla yok oldu
Tek anlayabildiğim ise;
'Insan bazen kendi sonunu seçemez' olmasıydı