Bir Tren gelse uzaklardan
Götürse duygularımı hayallerin,
Müebbet yediği kara vagonlarda
Uzaklaşsa benliğim karamsarların,
Ciğerleri pas tutmuş bedenlerinden.
Keşke hapsolsam vagonun penceresine...
Hiç bilmediğim bilmem kaçıncı durakta insem
Ve açsam duygularımı tanımadığım çehrelere
Konuşamadığım lisanlılarla konuşamadan dertleşsem
Sonra dönüp eve arasam maddi dostlukları
Bir köşe başında kahve içsekte
Anlatabilir miyim duygularımı
Yılların, eskittiği dosluklara...
Kayıt Tarihi : 31.1.2017 20:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!