Her gönül mutlaka geçmişin izlerini taşır.
Gün gelir özlemlerin ızdırabı had safhaya ulaşır.
Gözler perişan; çaresiz bu yürek karamsarlığa bulaşır.
Zaman her şeyin ilacıdır, karamsarlıklar ise geçen zamana karışır.
Elde kalan nedir? Gözde kalan bir damla yaş.
Yolda kalan kimdir? Kaybedilene ulaşmak büyük savaş!
Herşey boşsa eğer, niyedir ki bu sebepsiz uğraş?
Hepimiz sıramız geldiğinde gitmeyecekmiyiz yavaş yavaş?
Kime karşı geliriz ki? Aslında içimizde haykıran gizli sessizliğe!
Bazen sınırları aştığımızda olur işi dökeriz densizliğe.
Aslında karşıda gelmeliyiz elbet böylesi düzensizliğe
Hayat haykırır durur karşımızda alışamazsın diye bensizliğe.
Elveda demek, gidiyorum demek dilde kalır sadece.
Yürek acır durur, ızdırap çeker bilmeselerde gündüz gece.
Kalpte bir eyvah! Gözde bir nem, dilde garip bir hece
Hayat her haliyle bir kumar, her haliyle bir bilmece.
Kayıt Tarihi : 8.4.2006 13:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)