Karamsar Şiiri - Ahmet Kılıççı

Kopuyor fırtınlar içimde
İçimde kopuyorlar
Dalıp gidiyorum karanlığa
Hayat siyah beyaz
Umutlar da bırakıyor beni
Yok mu umut?
Yok mu?
Beni hayatın tekdüzeliğinden kurtaran
Yaşama tekrar bağlayan...

Gözümün önünden geçiyor
Geçiyor hayal kırıklıklarım...
Kazanmaya alışık bir yalnızlık
Ve sonunda gelen başarısızlık
Kaybetmeden kazanılmıyor
Kaybetmek de kazandırıyor

Değişiklik yoruyor insanı
Alışılmışın dışına çıkmak
Yalnızlığı bir kenara bırakmak
Bazen en zor ve en kolayı kaçmak
Zamanla her şeyden uzaklaşmak