Karamsar Şiiri - Birgül Al

Hangi yöne baksam,karamsar insanlar..
Bir bıkkınlık herkes te,mutluluğu arar,
Bu kadar zor mudur bulmak,kendine sorar.
Her yer de yalnızlık,hepsi bom-boş bakar..

Neden bu kadar yalnızlık seçiliyor..?
Sevinci-üzüntüyü kimse paylaşmıyor.
Hep isyanlar,bunalımlar,aranan da bilinmiyor.
Sonra mutsuzum diyerek,oturup ağlanıyor...

Her yol kendi yalnızlığına çıkmaz ki.
Hangimiz kalabalıklar içinde yalnız kalmadık ki
Kendinden,her şey den kaçışlar çare değil ki
Yaşanılası bu hayat,tek başına olmaz ki..

Hayat paylaşılınca,birlikte güzel dir.
Sevmek-sevilmek,insana has özel dir
Çiçek dalında,gül dikeniyle bilinir.
Aşk yaşanır,şarap sevgiliyle içilir.

Şimdi aşklar günlük,sevgiler sahte olmuş.
Hayat tiyatro sahnesi,herkes oyuncuymuş.
Roller ezbere,yalan çok konuşulmuş.
Dostlar birbirini, sırtından vurmuş..

Bencil olup paylaşılmaz sa dostluklar.
Yaşanmaz olur, en güzel aşklar.
İnzivaya çekilince,başlar yalnızlıklar.
Ruhsuz bakışlar,elbet olur karamsar...

19-04-2011 BİRGÜL AL