Karamsar! Şiiri - Gülçin İçöz

Tüm umutlar bir bir dökülürken dalından,
Mevsimsiz bir çiçek misali açıyorum sanıyordum,
Bu yağmur susuzluğuma bir çare diye geçirirken aklımdan,
Tekrar yaşayabilmek için bir neden arıyordum.

Sakatmış aslında hissettiğim tüm doğru duygular,
İki kötünün akraba evliliği misali,
Hastaymış aslında tutunduğum tüm topraklar,
İyi mahsul almak için zehirleme misali.

Şimdi eyvallahım yok artık güneşe,
Bir gün onun yüzünden ölüceksemde,
Selamlar olsun tüm kaybedenlere...