Karamel Kadına Mektuplar-9

KARAMEL KADINA MEKTUPLAR – 9
AMA SEN DUYMADIN

Anasının kırk altısında gelmişti
Köyün ortasına
Sağ yanı uçurum
Sol yanı gökyüzü
Biri güzel insanlar gibi haziranda giden
Dört dalından biriydi ulu ağacın
Alnında Anadolu toprağının
Çatır çatır çatladığı
Bir babadan gelmişti

Sosyetede büyümüş
Sosyetik olmamıştı
Tatillerinde mekânıydı küçük köhne
Anadolu kasabaları tek başına

O da bilirdi
Lüks restoranlarda cafelerde kibarlığı
Ama gelmezdi içinden yapamazdı
Şerefe Çüiz demezdi
Yarasın demek varken
Hazzetmezdi kibar selamlardan
Sahtekâr yapmacık gülüşmelerden

O öperken;
Burnunun direğini sızlatırdı
Sarılırken candan
Sol yanı sol yanına değince
İçi titrerse onundu artık
Kardeşi, bacısı, abisi, ablası olurdu
Sevdalısı olurdu sarıldığının

Çok şükür Alem-i cihan da değildi
Her şeyi bilmez, dinlerdi
Kuru kalabalık katmaz kulaklara
Susar dinlerdi
Filizkıran Fırtınasından sonra
Karasından Kopan İskeleydi
Kızılcık Şerbetiydi içmesini bilene

Yaa…
Karamel Kadın işte böyle
Dümdüz bir nefesti
Nefesin yetip,
Göğsünü doldurabildiğince
04.07.2015