Karamel Kadına Mektuplar-12

KARAMEL KADINA MEKTUPLAR-12

YÜRÜRDÜM

Meteliksiz günlerimin akşamlarında
Dolmuşa binemediğimde yürürdüm
Barikatlar, sığınaklar, limanlar
Kurardım yaralı hayallerimin yanaştığı
Yürürdüm
Tenimin dışı yağmur olurdu
Kar olurdu

Güvercinlerin terk ettiği
Sahipsiz köhne sokaklarda
Çakıl taşları arasından fışkıran
Keven toplarına basardım
Canım acır topuklarım kanardı
Yürürdüm
Tenimin dışı kan olurdu
Revan olurdu

Bütün gün haylazlığın
Bini bin para afacan, uslanmaz, hoyrat
Akşamlarımda kurardım
Sirk çadırlarımı, lunaparkımı
Çocukluk hayallerimin yanaştığı
Yürürdüm
Tenimin dışı çocuk olurdu
Alican olurdu

Sevdiklerimi alırdım yanıma
Koltuğumun altına bir somun ekmek
Gidenleri anardım, ölenleri bedensiz
Saymak uğursuzluktur derlerdi
Sadece anardım isimsiz
Yürürdüm
Gözümün dışı yaş olurdu
Ter olurdu

Seni almaya başladım sağ yanıma
Soluna, soluğuna soluk olmaya
Çok gemiler yaktık birlikte
Çok köprüler yıktık
Ama hiç dize çalmadık
Ne başka bir aşktan
Ne de başka bir şiirden

Yürürdük
Tenimizin dışı aşk olurdu
İçi can olurdu
Ve bir daha hiç dolmuşa binmedik
08.12.2015