Karamel Şiiri - Esen Akyel

Bir zamanlar yanımda,  
sessizce yürürdün,  
renklerin karışık kahve,  
gözlerin derin bir sır gibi.  
Asık suratınla bakardın,  
ama kalbinde hep bir sevgi vardı,  
gizli, sessiz,  
bizimle paylaşırdın.

Karamel,  
o sıcacık tüylerinin altında,  
kocaman bir dünya saklıydı,  
ve ben,  
seni görünce o dünyaya adım atardım.  
Küçük mırıltıların,  
sessiz bir şarkı gibiydi,    
yalnızlığımı dindiren.

Bir gün,  
gittin,  
dönmemek üzere.  
Arkanda bir boşluk bıraktın,  
sessiz bir özlem,  
her köşede seni arayan.  
Kahve rengi tüylerini,  
yumuşacık patilerini,  
ve o asık suratını özlüyorum,  
ama en çok da  
kalbimde bıraktığın yeri.

Karamel,  
neredesin bilmem,  
ama hep buralardasın,  
hatıralarınla,  
bana kattığın sevgiyle.  
Ve bir gün,  
yine buluşuruz belki,  
o zaman asık suratınla,  
bana yeniden bakarsın,  
ama bu sefer,  
bir daha gitmezsin.