Karambol Şiiri - Demet Taşocak

sakin, bambaşka bir sabahta
gelip geçen yabancıların arasından
karşılaşıvermişiz, tutuklanmış gibi
darmadağınık...
o an benliksiz ve bedensiziz
beklenti, sıkıntı korkusunu umursamamışız.
yürüyorum, yürüyorsun.
karşıya geçip, bir markete giriyoruz
hiç kimse yok.
taze kokan ekmeklerin yanına gidiyorum
sen arkamda çok yakınımdasın.
yaklaşıyorsun
üflediğini soluğunun değdiğini
yapış yakış hissediyorum
temkinle saçlarıma dokunuyorsun
ensemden öpüveriyorsun beni..
öyle bir karambol
ince, ansızın, çarçabuk