Karambol Şiiri - Sedat Erdoğdu

KARAMBOL

Kahverengi gözlerde, fal açacağım derken
Adresini kaybettim, nasıl geleyim erken?
Yoldan gelip geçene, soruyorum nerdesin?
Hislerime yenildim , dönerim karambolden…

Dudağımda eyvahlar, darbe yaptım geceye
Tutuklandı yüreğim, hasret kaldım gülmeye
Umutsuzluk serseri, mermi gibi kalbimde
İstanbul’un alnından, öpüyorum sessizce...
Karambol... Karambol... Karamboldeyim...

Sana koşup kavuşma, sevme isteğim varken
Bakıyorum sadece, ufka dar pencereden
Bende zaman stabil, geçmek bilmez saatler
Karambolde duygular, soldum bu aşk yüzünden…

Sedat Erdoğdu