Karamanlı Bekir Sıtkı Erdoğan

Karamanlı kütüğü şaşırıp Konya yazdı,
Kafiye düşsün diye Niğde’yi Bor’u gezdi.
Olacağı önceden bir ermiş gibi sezdi;
O yüzden Karaman’a özlemleridir yağan,
Karaman’da yatıyor Bekir Sıtkı Erdoğan.

‘Binbirinci gecede' özlemi Karaman’dır,
‘Bir yağmur başlayınca’ gözlemi Karaman’dır.
‘İbibikler öterken’ izlemi Karaman’dır;
Kışlada, okullarda hasrettir onu boğan,
‘Dostlar başına’ geldi Bekir Sıtkı Erdoğan.

‘Kışlada Bahar’ ile özlemi söze döktü,
‘Hancı’ya söylediği yaralara tuz ekti.
Şiirin her türünde her zaman başı çekti;
Serbest, aruz, hecede ondadır yeni doğan,
Şairlere rehberdir Bekir Sıtkı Erdoğan.

Karaman’dan uzakta kalbini çaldı Marya,
Vatanına kem baktı kızdırdı palikarya.
Bekir Sıtkı Erdoğan şiir yazarken var ya;
Duygular duman oldu yedi kat göğe ağan,
İlahi bir ses yaydı Bekir Sıtkı Erdoğan.

Türkülerde ezgidir, şarkılarda nağmedir,
Cumhuriyet marşı var, yurt sevgisi övmedir.
Nefreti bilmez şair, her dizesi sevmedir;
Ondan esinleniyor aşkına boyun eğen,
Sevene söz oluyor Bekir Sıtkı Erdoğan.

Nevzat ondan öğrendi Karaman destanını,
Şiire konu etti bağını, bostanını,
Çeşmeyi, sokakları, kızların fistanını.
Şiir oldu işçiler, ahırda inek sağan,
Hayatı şiir yaptı Bekir Sıtkı Erdoğan.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat