Karaman Değişiyor Şiiri - Nevzat Dağlı

Çok yerde eskiye özlem duyulur,
Köhnemiş âdete uyan kaldı mı?
Nostalji sözüne herkes bayılır,
Diz büküp sinide yiyen kaldı mı?

Gördük Karaman’ın düştü arbesi*,
Kaleyi yıkmıştı balyoz darbesi.
Kenefe dönmüştü Kızlar Türbesi,
Türbe duvarına siyen kaldı mı?

Kazlara mekândı, yemdi salhane*
Peynire yetmezdi, tekti buzhane.
Sokak kasapları kalktı daha ne?
Denetimsiz etle doyan kaldı mı?

Fisandun, Gazalpa çayı taşardı,
Karadeğirmen’de sıra şaşardı.
Köylüler kış günü dağlar aşardı,
Şehire gelirken buyan* kaldı mı?

Evlerden okula yürür giderdik,
Yıkık duvarları görür giderdik;
Yırtık edikleri sürür giderdik,
Servisler var şimdi, yayan kaldı mı?

Her yere otobüs, dolmuş var şimdi,
Hangi mahallenin yolu dar şimdi?
Sokağı kapatmaz yağan kar şimdi,
Dışarı çıkmaktan cayan kaldı mı?

Siteler kurulmuş, ışıklı camlar,
Parklar görenlere verir ilhamlar.
Yağmurlar yağınca akmıyor damlar,
‘Karaman köy gibi’ diyen kaldı mı?

Sanayi gelişti, tarım gelişti,
İşsizlik kalmadı, verim gelişti.
Ekonomik yönden durum gelişti.
İş için gurbete kayan kaldı mı?

Başarı gösteren buradan çıkar,
Çalışkan insanlar ileri bakar.
Herkesin evinde musluğu akar,
Derede çamaşır yuyan kaldı mı?

Karaman’a emek verenler vardı,
Kent için risklere girenler vardı.
Kalpte anıt gibi duranlar vardı,
Onları bugün de sayan kaldı mı?

Değişim iyidir çağa uygunsa,
Gelişim olmalı doğa uygunsa.
Kente bağlanmalı, bağa uygunsa,
Nevzat’ın sesini duyan kaldı mı?

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat

*Arbe: Teraziyi dengeye getirmek için hafif olan kefeye konulan taş, demir, çivi gibi ağırlık.
* Salhane: Kanara, kesimevi, mezbaha.
* Mayıs: Büyükbaş hayvan (inek, öküz) dışkısı.
* Buymak: Soğuktan donarak ölmek.