Karaman'dan Kavala'ya bir göç Hikayesi

Yüzyıllar önceydi
Çadırlar, sürüler, atlar ve Anadolu
Kara Bizans getirilince dize
Yurt olmuştu bu topraklar bize
Beyliğimiz Karamanoğlu
Türkmenlerden kurulmuş bir ordu
Rakibi yine Türk Osmanlı
Karaman’da bitince beylik
Göç yolları göründü
Çadırlar yüklendi
Sürüler yola koyuldu
Elveda Anadolu
Fethedildi bereketli Rumeli toprakları
Selanik, Üsküp, Yanya, İşkodra, Manastır'ı
Yoktu Oğuz'un önünde bir güç
Ta Viyana’ya kadar sürdü bu göç.

Türk, Bulgar, Rum, Arnavut, Sırp
Osmanlıydılar nihayetinde
Yan yanaydı kiliseyle cami
Selanik’te tıpkı İzmir gibi
Önce çeteler bitti yerden
Avrupalı karışır oldu her işe
Osmanlı gidecekti akla konmuştu bir kere
Koca Balkan eridi azar azar
Mahzun kaldı Selanik, Üsküp, Mostar.

Yeniden yola çıktı Oğuz'dan arda kalan
Malı mülkü hep edildi talan
Sürüleri geride bıraktılar bu kez
Son kez evine baktı bir çift yaşlı göz
Çoluk çocuk kocamış nineler
Umutlarını Rumeli’nde gömdüler
Yeni bir hayat, yeni umutlar aramaya
Beşyüz yıl sonra Anadolu’ya geldiler.

Şimdi o şehirler Balkanlarda
Hüzünlenir doğudan esen rüzgarlarda
Selanik’te Yanya’da Kavala’da
Sustu Türkçe, duyulmaz ezan
Fatihlerin sessiz ruhlarıdır orada kalan.

Gelenlerin yüreği Balkanda gömülüdür
Hasretle yanarlar o gün bugündür
Anadolu’da her köşede bir Rumeli durur
Gömülü yürekler bir gün yeniden
Acaba neden olmasın diye vurur durur...

17.11.2007