Karaman Bey Şiiri - Şair Şahin Karaman

Asil bir insandın Avşar boyundan,
Türkmenlerin başı han Karaman Bey…
Doyulmamış senin tatlı huyundan,
Yüreklerin yaşı kan Karaman Bey.

Gidip Toroslar’da posta oturdun.
Kırkların ceminde hamı kavurdun.
İlmi meze edip gönle savurdun,
Mihenklerin taşı san Karaman Bey.

Zülfikar mührünü sancağa çaktın.
Larende’den girip Gülnar’dan çıktın.
Karanlık çağlara şualar yaktın,
Zalimlere kaşı yan Karaman Bey.

Sendin sultanların güzeli hası.
Oldun gönüllerin kalaylı tası.
Seninle azaldı mazlumun yası,
Gövdesinde başı tan Karaman Bey...

Müzik, sanat sevgin düştü dillere.
Seninle başladı figan güllere.
Hakk’ın mecnunuydun düştün çöllere,
Gönüllerin aşı can Karaman Bey…

İhanetler sürdü tarihler boyu.
Sundular sana da zehirli suyu.
Artık mekânında huzurla uyu,
Şahin gibi işi şan Karaman Bey…