Karaman Bayram Yeri Anıları

Karaman çocukları bayramı bayram bilir,
Ramazanda Kurbanda bayrama doyarlardı.
Mahallede toplanıp bayram yerine gelir,
Eğlenceye birlikte sevinçle uyarlardı.

Buğday pazarı idi süslenen bayram yeri,
Salıncak, dönme dolap parlatırdı gözleri.
Meydanda uğuldardı satıcının sözleri,
Çocuklar uygun sesi yine de duyarlardı.

Oyuncakçı amcalar bayramın gözdesiydi,
Oğlanlar o meydanın küçük bir efesiydi;
Mantar tabancaları sanki erkek sesiydi,
Kızlara nişan alır art arda sayarlardı.

Büyükler kızlarının yanlarında beklerdi,
Arsız oğlan sataşsa azarlar, köteklerdi.
Kızların oyuncağı elbette bebeklerdi,
Satan, adama göre fiyatı ayarlardı.

Poligoncu, kasnakçı mahareti denerdi,
Kimi yetişkin çocuk oynatanı yenerdi.
Lakin saf delikanlı ütülürdü, sinerdi,
Kumar çadırlarında hırslıyı soyarlardı.

Kalabalık yerlerin yanlarında dururduk,
Yapılan tembih vardı, hep cepleri korurduk.
Atlıkarıncalarda küçükleri görürdük,
Büyükler biner ise teflere koyarlardı.

Bayramlar Karaman’da yaşanılacak gündü,
Otobüsle dolaşmak o günlerde mümkündü,
Parası az olanlar elbet faytona bindi,
Faytoncular atlarda yeleyi boyarlardı.

Tatlıcı, macuncular bayrama tat verendi,
Paralı olan çocuk muradına erendi.
Nevzat gözlemci idi, olanları görendi,
Gördüğünü yazardı, şiire uyarlardı.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat